Zuid Polen

Donderdag 31 juli 2008,

Na de laatste spullen te hebben geladen vertrekken we rond 10 richting Polen. Onze eerste afspraak in Polen is Jelenia Gora. Stadje net over de grens.
Het is warm maar niet al te druk op de weg. In Antwerpen hebben we te maken met de normale files maar de rest van de trip gaat vlotjes vooruit. We eindigen onze dagtrip, op een motorhome plaats, in Bad Helmsted. Het is een mooie plaats midden in bossen en aan een klein maar prachtig theater. Er is een groot plein voor het theater. Dat is een ideale plaats om Luca te laten spelen met zijn telegeleide monster jam. Marijke en Luca maken daarna met Zouff een mooie wandeling door het bos.

Vrijdag 1 augustus 2008,

‘s Morgens nog een mooie wandeling gemaakt met Zouff. Daarna vertrokken richting Jelenia Gora. Het is drukkend warm. De airco doet goed zijn werk. Eens de grens over komen we dadelijk op veel slechtere wegen terecht. Een rondpunt in aanleg is een en al bulten en putten. Alles wat niet vast kan zitten in de motorhome riskeert van plaats te veranderen. We krijgen dadelijk te zien hoe de Poolse rijkunst is. Langs alle mogelijke kanten willen ze je voorbij steken. Maar al bij al valt dat allemaal nog best mee. In de namiddag komen we aan de camping. We zijn de eerste. Na ons wat verstaanbaar te hebben gemaakt mogen we een plekje uitzoeken. De camping is niet bijzonder groot maar heeft alle faciliteiten. Na alles op zijn plaats te hebben gezet, vertrekken we op ontdekking in het dorp. We zitten er op een kwartiertje wandelen. Het dorp, eigenlijk stadje, is mooi. Heeft een mooie groot plein en enkele mooie huizen. Blijkbaar is het net die avond de viering van het 900 jarig bestaan van de stad. Er staan verschillende kraampjes en ze zijn vuurwerk aan het voorbereiden.
Eens terug op de camping speelt Luca nog even met zijn monster jam. Het weer is nog steeds drukkend maar er komt meer en meer bewolking. Bij de laatste wandeling met Zouff krijg ik een mooi vuurwerk voorgeschoteld.   ’s Nachts worden we getrakteerd op een onweer.

Zaterdag 2 augustus 2008,

In de voormiddag maken we nog een wandeling in de stad. We zijn ook op zoek naar Frontline, anti vlooien en teken middel, voor Zouff. Blijkbaar kun je dat niet in de apotheek vinden maar wel gewoon in een dierenzaak. Op de terugweg naar de camping  kopen we brood. In de namiddag komen er nog 7 motorhomes van de groep aan. Het is een blij weerzien. Martine, Marijke en Zouff maken nog een wandeling in het bos en daarna in de stad. Luca en ik gaan met de anderen een spelletje petanque spelen. Tot de late uurtjes wordt er nog genoten van het zachte weer.

Zondag 3 augustus 2008,

Het is vandaag een rustige en luie dag. Martine, Alex, Marijke, Luca, Guy, Blacky, Zouff en ik gaan trachten een mooie wandeling te maken in het oude militair domein. Het is even zoeken naar de ingang. Gelukkig hebben we de wandel GPS mee. Die komt ons van pas om terug naar de camping te lopen. Om Luca mee te krijgen hebben we hem gezegd dat we naar soldaten gingen zoeken. J Na een mooie wandeling spelen we nog een spelletje petanque. Luca kijkt later naar een filmpje en krijgt van Leen een waterijsje. De rest van de groep komt,’s namiddags, druppelsgewijs toe. Tegen 9 uur ’s avonds verzamelen we ons en bespreken we wat we de volgende dag gaan doen.

Maandag 4 augustus 2008,

Tijdens de nacht hebben we regen gehad. Maar in de ochtend is het weer droog. We vertrekken ‘s morgens naar Western City. Wel dat we niet als eersten zijn vertrokken komen we wel als eersten daar aan. De rest van de groep komt even later aan. We krijgen een stukje schuin gelegen weiland toegewezen om de volgende 2 nachten en dagen te blijven staan. Het is even moeilijk om de motorhomes pas te zetten. Het weer is nog steeds goed maar er komt meer en meer bewolking aan. In de namiddag trekken we met zen allen naar het western dorp. Daar krijgen we een klein bankoverval spektakel te zien. Het is leuk. De kinderen kunnen er na, gaan speerwerpen, boogschieten, messenwerpen en paalklimmen. Als ze dat allemaal goed hebben gedaan kunnen ze een sheriff-ster verdienen. Het is leuk om te zien hoe ze zich in het spel inleven. Sommigen van de helpers zijn echt kindvriendelijk en tonen met veel geduld hoe het moet. Na het behalen van hun ster mogen ze nog een toertje maken met een treintje en op een echt paard. De dag vliegt voorbij.

Dinsdag 5 augustus 2008,

Vandaag gaan Martine, Alex, Leen, Eric, John en Marijke trachten de top van de berg te beklimmen. Vrij vroeg vertrekken ze. Het is ongeveer een 17 kilometers wandelen. Ze vertrekken met de motorhome van Eric en Leen naar de voet van de berg. Anderen gaan vandaag met het autotreintje naar de stad een wandeling maken. Koen, de kids en ik blijven bij de motorhomes om alles een beetje in het oog te houden. We hadden gehoopt dat ze vroeg genoeg terug zouden terugkomen zodat wij ook de kans zouden krijgen een toertje met het treintje te kunnen maken. Helaas komen ze allen veel te laat terug. Het is een rustige kalme en warme dag geweest. Voor de kinderen heb ik pannenkoeken gebakken. Zouff heeft blijkbaar iets te lang in de zon willen liggen. Ze heeft een lichtjes verbrande buik. Pas in de latere namiddag komen de wandelaars terug. Sommigen hebben het een beetje zwaar gehad. De wandeling was zwaar en vermoeiend. Niet best voor niet getrainde knieën. Marijke heeft er vrij veel last van. ’s Avonds zitten we nog eens allemaal bij elkaar om af te spreken wat er de volgende dag gedaan zal worden.

Woensdag 6 augustus 2008,

We rijden vandaag via Krzeszow naar Ksiaz. Eerst gaan we een abdij, klooster, mausoleum en Sixtijnse kapel bezoeken. Op de parking van het dorpje vinden we genoeg plaats om 11 motorhomes te kunnen stallen. Hilde, Blacky, Zouff en ik blijven bij de motorhomes terwijl de anderen het bezoek gaan doen. Het is weer snikheet. Het bezoek blijkt echt mooi te zijn geweest. Kijk maar naar de foto’s om mee te kunnen genieten van de pracht.
Daarna rijden we naar Ksiaz. Daar mogen we naast de parking van het kasteel blijven staan om de nacht door te brengen. Een deel van de groep gaat het kasteel bezoeken. Anderen maken een wandeling of blijven bij de motorhomes. Aanvankelijk wilde ik met Luca de binnenkant van het kasteel bezoeken. Maar daarna besloot ik van het toch niet te doen. Het kostte vrij veel, er was geen uitleg, en echt veel interessants was het niet voor een kleine van 5. We besloten terug naar de uitgang te gaan om daar Marijke en Zouff te gaan zoeken. Marijke was er blijkbaar niet. Ze was gaan wandelen. Groot gelijk had ze. Wij hebben dan maar wat zitten spelen en wachten tot dat ze terug zou komen. Marijke heeft een mooie stoeterij gevonden. Na dat Marijke terug is gekomen wandelen we terug naar de parking. ’s Avonds gaan we met de motorhome van Alex snel inkopen maken in de plaatselijke Carrefour. Het is even moeilijk om de juiste zaken mee te nemen. Alles staat er uitsluitend in het Pools op geschreven. Maar het lukt ons toch vrij goed. Ik was javel aan het zoeken. Maar blijkbaar bestaat dat niet of mag dat in Polen niet verkocht worden.

Donderdag 7 augustus 2008,

Vandaag rijden we via Osowka, via Nowa Ruda naar Wambierzyce.
We vertrekken vrij vroeg naar de onderaardse stad in Osowka. De plek is blijkbaar niet goed te vinden. Onze GPS doet raar. De weg er naar toe is nog niet op de kaart gezet. Maar bij navraag onderweg, blijken we niet ver af van te zijn. Een vriendelijke dame legt ons uit hoe we verder moeten rijden. Op de parking blijken we geluk te hebben. Net toen we inlichtingen wilden gaan nemen voor het bezoek, komt er een Nederlander naar ons toe gelopen. Hij is de eigenaar van een camping in Tsjechië, niet ver vandaan, en wil ons gerust mee gidsen door het labyrint van de onderaardse stad. Maar we moeten ons wel haasten. Iedereen maakt zich haastig klaar en we worden mooi door de gangen gegidst. Van de gangen is er blijkbaar nog niet veel geweten. Veel wordt er gegist. Ze hopen binnen dit en enkele jaren de ware aard van de gangen te weten te komen. De gangen zijn gegraven in het harde graniet. De levensverwachting van de gravers was, voor de sterksten onder hen, een 12 weken. Volgens de Duitsers was er geen sprake van dwangarbeid want de mensen waren zogezegd aangeworven via een arbeidsbureau en ze werden betaald. De gangen zijn immens. Er wordt nu nog verder gezocht naar de rest van de gangen.
Na een meer dan één uur durende bezoek, bedanken we onze vriendelijke gids en rijden verder naar Nowa Ruda. Dat is het dorpje waar Jan zijn dochter woont en waar ze een pizzeria heeft. We parkeren ons op de parking van de plaatselijke Leclerc. Jan stond ons al op te wachten. Snel gaan Marijke en Luca onze bestelling halen. De pizza’s zijn effectief heel lekker. Dik belegd en veel. Velen hebben hun pizza niet op kunnen eten. Na al dat lekkers rijden we verder richting Tafelberg. De weg is er kronkelig en smal. De staat van de weg is te vergelijken met departementale in Frankrijk. We rijden voorlopig op de parking van een restaurant. Maar Jan heeft al een ander terrein kunnen vinden naast de parking. De boer moet nog juist zijn gras bijeen rijven. Als dat gedaan is rijden we de wei op en stallen ons allen naast elkaar op. De zon is nog steeds van de partij en het is nog steeds heel warm.
Voor de meesten bestaat het avondmaal uit de overschot van de pizza van ’s middags.

Vrijdag 8 augustus 2008,

Alex, Martine, Leen, Eric, John en ik waren van plan de Tafelberg te beklimmen. Deze ochtend is het aan het regenen en de wandeling wordt alsmaar uitgesteld. Maar Irena en Jan trachten ons te overhalen om toch te gaan wandelen. Ik trek mijn wandelschoenen en rugzak aan en por de anderen om zich ook klaar te maken. Na wat twijfels maken ze zich toch klaar. Ondertussen is het iets minder aan het regenen en vertrekken we. Omdat het weer niet meezit, vertrekken de anderen leden van de groep naar de volgende bestemming. De wandeling bestaat vooral uit veel trappen of een weg uit grote stenen. Er zouden meer dan 600 treden moeten zijn. Ik heb ze niet geteld. Boven is het uitzicht adembenemend. We zoeken naar de plaats waar de motorhomes zouden moeten staan. Maar we blijken even het noorden kwijt te zijn want we zitten op de verkeerde kant van de berg. Op de terugweg komen we nog een uitkijkpost tegen en daar vinden we de wei waar we met onze motorhomes staan. We sturen een sms naar diegene die bij de motorhomes zijn gebleven en waaien naar elkaar. Als we aan de voet van de Tafelberg aankomen zien we dat de anderen ons tegemoet zijn gewandeld. Irena stelt voor om samen iets van de plaatselijke keuken te gaan proeven. We gaan ons eerst verfrissen in onze motorhomes. Op dat moment barst er een onweer los. Tussen de buien door lopen we naar het restaurant. We krijgen verrukkelijke gerechten voorgeschoteld. Na het eten rijden we verder naar de afgesproken plaats waar de anderen al op ons aan het wachten zijn. We zitten op een soort camping bij een vriend van Jan.  Kudowa. Kudowa is een kuuroord. De stad is veel moderner en heeft een veel rijker uitzicht dan de andere reeds gepasseerde en bezochte plaatsen. We maken nog een wandeling door de stad en gaan dan de rest van de dag wat uitrusten. Heel de dag is het heel wisselvallig weer.

Zaterdag 9 augustus 2008,

’s Morgens worden we met een taxibusje afgehaald om het labyrint van het Tafelberg te gaan bezoeken. Het weer is nog steeds niet al te best maar we blijven grotendeels van de regen gespaard. Het labyrint is prachtig. Het is niet zwaar en zeer toegankelijk om met kinderen te doen. Luca vond het zelfs zo prettig dat hij wel een 3 keer over en weer is gegaan om de achterblijvers de weg te wijzen. Martine, John, Leen, Marijke, Eric en ik besluiten om de taxi niet terug naar het dorp te nemen maar om te voet te gaan. Het is een, dalende, 8 km durende trip. Het weer is veel beter geworden. De zon komt er zelfs meer en meer door. Terug aangekomen bij de camping doet Marijke een wasje. Maar we hebben een beetje problemen om onze kleren te drogen. De zon wil er niet meer door komen.

Zondag 10 augustus 2008,

We rijden redelijk vroeg weg. De planning was om vroeg bij een supermarkt onze inkopen te doen, daar gaan tanken en ons ontbijt te nuttigen. Maar de supermarkt bleek die dag maar om 10u open te gaan. We hebben dan maar heel traag ons ontbijt genomen en dan maar wachten tot de supermarkt en tankstation zouden opengaan. De rest van de groep is later ook afgekomen. Na het nodige te hebben gedaan zijn we verder naar Auschwitz gereden. Daar aangekomen hebben we even op Jan gewacht om op de juiste parking te gaan staan. Pas veel later komt de rest van de groep er aan. Het weer zit goed. Het is weer heel zonnig en warm geworden.

Maandag 11 augustus 2008,

Vandaag staat het bezoek van het kamp op het programma. We gaan er individueel naar toe. Eva en Koen houden Luca even bij zich en zullen na ons het kamp gaan bezoeken. Het is een emotioneel bezoek. Het is te hopen dat zulke zaken niet meer zullen gebeuren. We lossen Eva en Koen af en houden nu de kinderen bij. Het is volop zon en warm. Na hun terugkeer gaan we nog snel Birkenau bezoeken. Er is een gratis pendelbus tussen de 2 kampen. Het bezoek van de 2 kampen is volledig gratis. Indien je met een groep gaat ben je verplicht een gids te nemen. Na het bezoek rijden we verder naar de zoutmijnen van Wieliczka. Daar overnachten we op de parking van de zoutmijn.

Dinsdag 12 augustus 2008,

We bezoeken in groep de zoutmijn. Men zou verwachten dat alles wit zou zijn. Neen, alles is grauw en grijsachtig. Het bezoek is heel toeristisch uitgebuit en vrij duur voor wat er te zien is. Je gaat met de mijnlift naar beneden en gaat dan door enkele gangen. Dan kom je op verschillende plaatsen grote zalen tegen waar veel beeldhouwwerk in het zout is uitgekapt. De zalen zijn op zich heel knap en groot. Fotograferen kan uitsluitend als je een pasje er voor hebt gekocht. Veel controle hebben we niet gezien. Na het middagmaal trekken we verder richting Krakow. We komen er als eerst aan en zoeken ons een plaatsje in een toch tamelijk drukke en volle camping. We staan met zijn tweetjes op een plaats die eigenlijk voor 1 caravan of motorhome is bedoeld. We doen onze inkopen bij de plaatselijke Carrefour en gaan even langs Mediamarkt om een kabeltje te zoeken voor de Nintendo van Luca te kunnen laden. (Achteraf blijkt dat we het bewuste kabeltje toch bij hadden). We komen nog net op tijd om mee te doen met de quiz, in elkaar gestoken door Nick, Tim en hun ouders Pascale en Wim. Het gaat er prettig aan toe. Katy zorgt even voor een beetje paniek als ze over haar krachten gaat en dat ze haar voeten open schuurt. Na verzorging kan alles verder zijn gang gaan. De ploeg van Marijke blijkt het beste te zijn geweest in de quiz en elk lid van de ploeg krijgt een beker.

Woensdag 13 augustus 2008,

We bezoeken vandaag de stad Krakow. We nemen de tram en doen een grote toer in de stad. Het is een mooie stad. Het is heel druk in de stad. We pikken nog snel een McDonald mee. Daarna wandelen we terug naar de tram. Marijke bezoekt met Luca nog even Wawel. Het is een burcht op een top van een heuvel in Krakow. De bedoeling is dat er ’s anderdaags deze burcht in groep gaat bezocht worden. Maar wij hebben daar niet veel zin in. Ik blijf met Zouff buiten staan. Honden worden zelfs niet op het terrein van de burcht toegelaten.

Donderdag 14 augustus 2008,

Het is vandaag voor ons een rustdag. Ik ga naar de Carrefour om de rest van de inkopen te doen. De rest van de dag is gewoon wassen en niksen. De was kan goed drogen want het is nog steeds warm en heel zonnig. Een spijtige gebeurtenis is blijkbaar gisteren avond gebeurd. De geldbeugel van Katy is gestolen. Ze zijn druk bezig geweest om naar de politie te gaan en hebben Jan naar een plaatselijk spoeddienst gebracht. Jan heeft uitslag gekregen van de zon. Later blijkt dat hij, door de warmte, last heeft gekregen van spataders.
’s Avonds komen we nog eens allen bij elkaar om de verdere tocht te bespreken. Sommigen willen niet verder trekken naar Zakopane omdat ze gehoord hebben dat het daar heel druk zal zijn en omdat er lange files zullen zijn. Alex en Martine, Leen en Eric, Henriette en John, Marijke en ik, trekken wel door. Omdat Jan order gekregen heeft om het rustiger aan te doen gaat hij niet met ons mee.

Vrijdag 15 augustus 2008,

In de ochtend maken we alles klaar om door te rijden. We nemen afscheid van de rest van de groep. We vinden het spijtig dat hier onze wegen splitsen. De verwachte files duiken heel snel op. Met de gps trachten we andere wegen te zoeken maar komen uiteindelijk verder in de files terecht. Een 1,30 durende reis heeft uiteindelijk 3 uur geduurd. We komen aan op de camping en worden daar heel vriendelijk onthaald door een vriend van Jan. We mogen kiezen waar we gaan staan. De camping is overvol maar we vinden toch nog een plaats waar we samen kunnen gaan staan. Na ons te hebben geïnstalleerd trekken we naar de stad. Het is druk, druk, druk. We banen ons een weg tussen de drukke winkelwandel straat. Dan bekijken we nog het oudste, houten, kerkje en een deel van het kerkhof. Langs binnenwegen wandelen we terug. Het weer is nog steeds prachtig en warm.

Zaterdag 16 augustus 2008,

Die dag krijg ik slecht nieuws van het thuisfront. Mijn vader is in het ziekenhuis opgenomen. Maar we moeten ons niet al te druk maken. Ze zouden ons op de hoogte houden. Vandaag gaan we de top van Gubalowka beklimmen. Luca wil mee. Helaas is het beginnen te regenen en de temperatuur is gezakt naar 16C°. Met veel moed beginnen we er aan. Luca loopt zelfs alleen voorop. Het is steil, 30%, en glibberig. Wij blijken meer last te hebben dan Luca. Bijna op de top krijgen we zelfs te maken met een fiks onweer en bui. We besluiten met de kabellift terug naar beneden te gaan. Het is veel te gevaarlijk om met dit weer naar beneden te gaan. Men zou er al te gemakkelijk gaan uitglijden. Boven eten Alex en ik een speciale pannenkoek. Terug beneden lopen we nog even langs het houten kerkje, die we nu binnen kunnen bezichtigen, en het kerkhof. Het is een heel speciale kerkhof met veel kunstwerkjes. Terug op de camping aangekomen krijgen we van Leen de beloofde pannenkoeken. Luca heeft het zeker verdiend. ’s Avonds gaan we met zen allen op restaurant. Iets dat Jan ons had aanbevolen. Het is best grappig, alles moet je apart bestellen en bijbetalen. Aardappelen en rijst en/of groenten zijn dus bij te bestellen en te betalen. Het eten was lekker. ’s Avonds, voor het eten, had ik al even een telefoontje naar het thuisfront gedaan. Ik kreeg te horen dat papa niet beter was en dat ze vreesden dat hij het einde van de week niet zou halen. Ze wilden niet dat ik overhaast naar huis zou komen.

Zondag 17 augustus 2008,

Ik bel nog even naar huis. Papa heeft een slechte nacht gehad en gaat snel achteruit. We besluiten om een eind te maken aan onze prachtige vakantie en naar huis te keren. Met veel verdriet nemen we afscheid van onze kleine groep. We krijgen veel steun en troostende woorden. Vrij snel zitten we weer in de files. Om een 100 km te rijden hebben we er meer dan 5 uur over gedaan. Daarna gaat het vlotter. In de vroege namiddag krijgen we een telefoontje dat papa overleden is. Op de A4 zien we ineens een hele boel bomen die afgerukt zijn of gewoon gebroken zijn zoals lucifers. Het is pas thuis dat we te horen krijgen dat er een wervelwind is geweest met drie doden. We hebben dus veel geluk gehad. ’s Avonds steken we de grens over en zoeken we een plaats om te overnachten. Volgens het boekje zouden er enkele plaatsen zijn. Helaas hebben we geen één van die plaatsen gevonden en hebben we ons op een parking op de autosnelweg gezet.

Maandag 18 augustus 2008,

Vrij vroeg vertrekken we. Luca hebben we laten slapen. Tegen ongeveer 16.30 uur komen we thuis aan.

Het was een fantastische reis, helaas, zonder prettige afloop.

We hebben in totaal een 2524 km gereden. Waarvan het grootste deel van de kilometers de heen en terugreis waren +/- 2000.

Nog een laatste woord van dank aan Irena en Jan die deze reis helemaal tot in de puntjes hebben voorbereid. Het ging volgens hen niet altijd volgens afspraak met de Polen maar ze hebben alles gedaan om ons een fantastische reis te laten beleven. Daarbij vergeten we niet allen die van dicht en ver de voorbereidende werken hebben verricht. We beseffen al te goed dat er veel tijd in deze voorbereidende werken zijn gekropen. Daarom onze grote dank aan deze mensen.

Ook dank aan alle aanwezigen op deze reis. Jullie waren stuk voor stuk toffe en gezellige mensen. Voor ons is het voor herhaling vatbaar.

Nog een laatste dank aan alle mensen die me vanuit Polen een bericht hebben gezonden met steunende woorden. Het heeft me veel goeds gedaan.

Onze foto’s kunnen jullie hier vinden.

 Bernard