Op 16 juli vertrekken we met miserabel weer richting Noord-Frankrijk. De bedoeling is niet van ver te gaan. We zitten met een jonge hond die niet lang mag wandelen of alleen kan zitten. Enkele dagen voordien heb ik een bijkomende raam laten zetten in de kofferdeur van demotorhome. Zo hebben de beestjes licht en lucht. Een doorgang tussen de leefruimte en de garage is ook gemaakt. We vertrekken eigenlijk aan de late kant maar de reis gaat vlotjes. De bedoeling is naar de oorsprong van de Schelde te gaan. Dicht bij ons doel zoeken we een beetje tevergeefs naar een plekje om te overnachten. De plekjes die in de boekjes zijn geschreven blijken helemaal niet te bestaan. Uiteindelijk vinden we een plekje niet echt ver van ons doel. Dit in een godvergeten klein dorpje. De naam ontsnapt me. Luca zou al lang in dromenland moeten liggen maar hij doet er alles aan om dit niet te doen. Uiteindelijk kunnen we van onze nachtrust genieten. Echt lang duurt dat niet. We krijgen een klein stormpje over ons heen met harde windstoten en hevige regen. De windmolens in de buurt laten ook fel van zich horen. Onze kleine, grote, pup wil ook nog tijdens de nacht even uit. Wat een rustige nacht had moeten zijn, was niet meer dan wat uitrusten. In de ochtend is alles opgeklaard en zoeken we onze weg naar de bron van de Schelde. Het plekje is idyllisch. We hadden er zelfs kunnen overnachten. Het was daar heel rustig geweest. De bron is van het begin al 3 meter breed. Mooi zuiver water. Een heel ander zicht dat we kennen van onze Schelde in Antwerpen. Een kleine wandeling brengt ons naar een samenvoeging van een vuile beek en de Schelde. Daar kunnen we nietverder. De honden ravotten tijdens de wandeling en Zouff gaat zelfs pootje baden. Irie is een beetje bang van al die nattigheid. In de buurt ligt er een Geocache verborgen en die willen we niet voorbij laten gaan. We kruipen terug in onze Plom-plom en rijden naar de plaats. De plaats blijkt de ingang van een lange tunnel waar boten door een elektrisch boot wordt voortgetrokken. Deze boot haalt een ketting op die op de bodem van het kanaal ligt en zo trekt hij zich voort. Deze tunnel ligt op de “canal de Saint-Quentin”. We vinden al snel de informatie die we moeten hebben voor de volgende stap van de Geocache. Deze ligt iets hoger gelegen. Een korte wandeling brengt ons er zonder probleem naar toe. Gelogd en wat geruild en onze reis gaat verder. Onze nieuwsgierigheid naar dit kanaal is groot en we beslissen van naar de andere kant te rijden. Daar vinden we het museum van de Touage. Achter dit museum is er zelfs een parking voorzien voor 2 motorhomes met een loosplaats en, betalende, water punt. We hadden ons eerst vooraan geplaatst maar na het zien van deze parking zijn we rond gereden. Na het betalen van de nodige Euro's krijgen we een didactische film voorgeschoteld die het ontstaan en de geschiedenis van dit kanaal verteld. Ook krijgen we de werking er van te weten. Na de film krijgen we een papiertje in onze handen dat de uitleg geeft vanwat er te zien is in het museum. Het museum is gelegen in een oude, eerste, touage schip dat voor dit doel aan land is gezet. Hier geeft het de geschiedenis weer en de werking van het schip. Eigenlijk best interessant. Na dit allemaal te hebben gezien, begeven we ons naar het kanaal waar het schip stilaan zal toekomen. In de verte in de tunnel horen we vooral het lawaai van het schip en zien we kleine lichtjes. Een klein halfuur later komt deze uit de tunnel. Het is een mooi schouwspel. Wat foto's later trekken we terug naar onze Plom-plom waar we rustig iets kunnen eten. We kijken even in onze boek van France Passion waar we de nacht kunnen doorbrengen. Op de terugweg vinden we Maison Blanche. We worden daar hartelijk onthaald. We kunnen ons snel plaatsen op een vlak en verhard stukje grond. Het is warm en we halen de luifel een beetje uit om schaduw te geven aan ons Plommeke zodat het niet al te warm kan worden binnen. De stoelen worden uitgehaald en het speelgoed van Luca gaat ook naar buiten. Ook gaan we even naar de eigenaar die ons lekkere kaas verkoopt. Wat wandelen, luieren, spelen dat zijn de ingrediënten van de latere uren. We kruipen op tijd in onze bedjes. Irie blijft een storende factor want die wil telkens midden in de nacht naar buiten. De volgende ochtend trekken we na het ontbijt terug naar huis. Het was een leerrijk weekend.

Op 26 juli gaat onze reis verder. We vertrekken nu naar Maisoncelle et Villers. Dat is een France Passion boer die we geregeld bezoeken. We worden daar steeds goed onthaald en Luca gaat er zeer graag naar toe omdat hij daar de dieren mag voederen, en ook mag helpen met melken. Het is warm maar gelukkig hebben we tijdens de rit niet te maken met veel files. Na een behouden reis kunnen we ons snel plaatsen op het grasveldje naast hun loods en kippenhok. Snel wordt de luifel uitgehaald voor een beetje schaduw. Luca haalt ook zijn speelgoed naar boven. Er is een feestje aan de gang en de aanwezige kinderen komen snel mee met Luca spelen. We kruipen die dag niet te laat in ons bed. We vreesden een beetje voor nachtlawaai maar dat is uit gebleven.

De volgende dag maken we plannen om een wandeling te maken. Er zijn pas windmolens gebouwd en we kunnen via enkele wegen langs daar wandelen. Met de wandel gps in handen maakt het ons mogelijk van een mooie wandeling te maken. De wandeling is iets langer geworden dan voorzien maar zeker de moeite waard. Het enigste minpunt is dat we zeer veel in de vlakke zon hebben gewandeld. We zijn blij van terug onze schoenen uit te kunnen doen en even te kunnen genieten van dat zeer mooi weer. We vleien ons in onze stoelen. Luca gaat terug met zijn speelgoed spelen. Plannen worden gesmeed om de dag nadien verder te trekken. Het spijtige is dat in dit dorp niet veel anders te beleven is. In de namiddag begint het te regenen. Avonds eten we bij de boer. Ze hebben een kleine keuze kaart. Maar het eten is daar altijd heel lekker.

Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend maken we ons klaar voor onze verdere tocht. We trekken naar een France Passion wijnboer. Deze maakt Pinot noir, rosé en blanc. Daar aangekomen plaatsen we ons naast een andere Belg. Die dadelijk even gedag komt zeggen. De parking ligt naast een taverne. Althans dachten we dat dit de parking van de wijnboer was. We wandelen even met de honden in het dorp en zoeken de plaatselijke bakker. Die blijkt gesloten te zijn tot 14,30 uur. Dan maar terug en Luca en ik besluiten eens een bezoekje te brengen aan de wijnkelder. Daar krijgen we uitleg hoe hij zijn wijn van veld tot fles verwerkt. Ze  doen alles zelf en produceren niet zo enorm veel. (in hun termen toch). Ik krijg daar verschillende van hun verrukkelijke wijnen te proeven en Luca krijgt, door hun gemaakte, appelsap. Na al dat lekkers heb ik enkele flessen gekocht. Toen ik hen had gezegd dat we via France Passion waren gekomen liet die ons weten dat we op een andere plaats moesten gaan staan. Die was veel rustiger gelegen. Dit was op het randje van de wijngaarden gelegen. De namiddag maken we een mooie wandeling tussen de wijngaarden en lopen zo naar de bakker. Helaas zijn we er voor niets gegaan. Brood had hij niet meer. Het was een bakker met een kleine superette. Dus, terug naar ons Plommeke. Daar lekker genieten van de zon en warmte.

De volgende ochtend trekken we weer verder. We trekken naar het Gerardmer. Blijkbaar is hier wat aangepast. De parking voor de motorhomes is verhuist. Hij staat nu een 200 meter verder op de vroegere auto parking. Je moet nu ook betalen voor te overnachten. Maar de bedoeling was niet van hier te overnachten. Maar we wilden wat wandelen en dan verder naar een FP adres trekken. De wandeling maken we iets korter dan voorzien. Het is veel te warm en veel genieten doen we niet. In stad is het ook heel druk. Dan maar enkele kilometers terug rijden en naar het FP adres rijden. Dit adres is bij een, wat wij eerst dachten, een geitenboerderij. Maar het bleek een koeienboer te zijn. Hier maken ze heel lekkere Munsterkaas. Iets wat we die avond kopen. We kopen ook heel lekkere worst en melk. De worst snijden we snel aan. Die is verdomd lekker. We hebben al spijt dat we niet meer van die worst hebben gekocht. Morgen misschien. De plaats is wel heel mooi en idyllisch maar het stikt er van de vliegen. Niet de gezelligste plaats om een tijdje daar te verblijven.

De volgende ochtend zijn we weer op pad. Eerst nog een mooie wandeling gemaakt met onze woeffies. We gaan terug richting Noorden. Ooit zijn we op een FP plaats gestopt waar het mooi te vertoeven is en dat was ook onze eerste ervaring met FP. Marijke herinnert zich nog de naam. GPS op de FP punt gezet en wij weg. Man, man, man, de gps dacht dat er geen weg naar die FP was en stuurt ons hopeloos langs kleine wegen. Telkens weten we dat te omzeilen tot we ons laten vangen. Gedurende meer dan 2 kilometers zijn we langs wegen gereden die meer bedoeld waren voor tractors of 4X4 wagens. Maar we zijn er door geraakt. Ik vond het welletjes en heb gewoon het dorp in de gps gestoken. Op de weg naar het dorp vonden we dan met veel gemak de weg naar de boerderij. Het is nog steeds heel warm en het is dan met veel plezier dat je dan onder bomen kunt staan. Eens ons gezet bezoeken we de boerderij. Er is het een en ander aangepast. De koeien worden volautomatisch door een robot gemolken. Een ervaring op zich om dit te mogen zien. We kopen platte kaas, melk en brood. Verder slenteren we wat rond op de boerderij en maken we een wandeling in het bos. Later op de namiddag komen er nog 2 motorhomes aangereden. Een Brit en een Nederlander. Met de Nederlander hebben we een beetje contact gehad maar de Brit blijft ver weg en mijd alle contact. Een hello was zelfs teveel. Maar ja. Voor het slapengaan worden we nog getrakteerd op een zwerm van heteluchtballonnen. Enkele dorpen verder is er namelijk een jaarlijks samenkomst van heteluchtballonnen. De hoop was dat ze in de velden rondom ons zouden landen maar de wind blijkt plots van richting te veranderen. Het was in ieder geval een pracht zicht. De ballonnen tegen de avondglorie. De nacht is goed verlopen. Het was iets frisser.

De volgende ochtend trekken we weer verder. De bedoeling was nog even langs Herbeumont te rijden maar we zijn allen zo moe dat ik maar besluit naar huis door te rijden. Zo kon Marijke nog even uitblazen voor ze terug moet gaan werken. Tegen de vroege namiddag komen we thuis aan en halen het nodige uit ons Plommeke. We laten er nog wat inzitten want ik ben van plan om met Luca zondag te vertrekken naar Disney. Maar dat is een ander verhaal.

de foto's van deze vakantie vinden jullie hier