Pumax:
Mijn naam is een mix van Puma en Max. Mijn baasje wilde me Puma noemen en mijn bazinnetje wilde me Max noemen. Ik ben geboren in Ekeren op 2 mei 1995. Mijn dagen bestaan uit slapen, eten, slapen, eten, af en toe gaan drinken, Slapen, eten.....en soms vechten. Ik kom af en toe thuis met een paar krabben op mijn hoofd.
Helaas, op 2 maart 2011 hebben we onze Pumax in slaap moeten doen. Hij is bijna 16 jaar onze trouwe metgezel geweest. We hebben uit respect voor hem, hem laten cremeren en terug mee naar huis genomen. Hij zal, op een van zijn favoriete plekken, op gepaste tijd worden uitgestrooid. Pumax zal altijd in onze harten blijven verder leven. Dank je jongen voor al die tijd dat je bij ons bent gebleven. Dank je mijn lieve jongen dat je er altijd was als ik het even niet zag zitten. Wij zullen je hard missen.
| |
Katten |
| |
Griswit : (uitgesproken griwit)
Een nieuwkomertje sinds begin september 2007. Marijke had geruime tijd zin om nog een speciaal katje in huis te halen. Na wat zoekwerk is ze op dit katertje van 12 weken gevallen. Nu bestaat zijn leven voornamelijk met veel spelen en Zouff plagen. (en mij s nachts wakker houden met zijn geronk en gespeel)
3 april 2008
Ondertussen zijn we weer een poosje verder. ik ben al een flinke grote rakker geworden. De vrouwkes kan ik niet meer lastig vallen.
Ik ben, enkele maanden geleden, al eens iets meer dan een week van huis weggebleven. Ik zat vast in een kelder. Baasjes hadden overal van die flyers gehangen en in bussen gestopt. Gelukkig hebben ze me gevonden en ben ik weer veilig thuis geraakt.
|
vergeet ons gastenboek niet!
|
We zijn weer enkele jaartjes verder. Mijn baasjes hebben ontdekt dat mijn niertjes opgezwollen zijn. Ze zijn met mij naar de dierenarts gegaan. Het is niet zo'n best nieuws. Ik heb een heel uitzonderlijke afwijking die te maken heeft met overfok van mijn ras. Al ben ik geen zuiver raskat toch heb ik die ziekte opgelopen. Moet nu elke dag een pilletje nemen om mijn levenskansen te vergroten. Mijn nieren zullen nooit terug in orde geraken maar ze kunnen mijn leven aangenamer maken door die medicatie.
6 januari 2012, ik ga fel achteruit. Ik slaap heel veel en mijn levenslust is ver te zoeken. Ik wordt in een draagmandje gestoken om nog eens naar de dierendokter te gaan. Daar zien ze dat ik echt achteruit ben gegaan en ze besluiten van mijn leven hier te laten eindigen. Ik blijf tot mijn laatste adem ronken in de armen van mijn vrouwtje. Mijn baasjes hebben me laten cremeren. Ik ben amper 4 jaar geworden en mijn baasjes hebben veel verdriet om mij.
Voor het ogenblik ben ik nog steeds dicht bij mijn baasjes. Eens zullen ze me uitstrooien, op een door hen gemaakt speciaal plaatsje, in de tuin. Een plaatsje waar al mijn vriendjes hier in huis een laatste rust plaats hebben verdiend.
Grijsje, we missen je. |