Weekend Beekse Bergen met Eva, Koen en de kids. 14/09/07

 Na een weekje hard labeur en de avond ervoor nog alles te hebben geladen vertrekken we tegen 16.30 uur naar de Beekse Bergen. Vrij snel zitten we in de file. Eens het knooppunt Breda voorbij gaat het veel vlotter. We doen er meer dan 1.5 uur over in plaats van een klein uurtje. Even langs de receptie van de camping van de Beekse Bergen zelf want de receptie van onze camping is gesloten. Daar gaat het heel vlot. We zijn amper verder aan het rijden dat Eva een seintje geeft dat ze juist de afrit van de autostrade afrijden. Dat is goed getimed. We wachten hen op voor de ingang van de safari camping. Het is er verschrikkelijk kalm. We hebben dus plaats zat. Eens gesetteld is het stilaan tijd om iets te eten. Heb een verschrikkelijk goed idee. Laten we frietjes gaan eten. Het is helaas bij een idee gebleven want toen we daar aankwamen zagen we dat gewoon alles gesloten was. Dus terug naar af. We trekken onze kasten open en vinden nog genoeg om onze magen te vullen. Koen heeft zelfs voor champagne gezorgd. We maken het alles behalve laat. Het is koud en het is aan het regenen. Gelukkig voorspellen ze voor het weekend geen regen.

Zaterdag 15 september 07.

 We hebben heerlijk kunnen slapen. We hebben zelfs mogen uitslapen. Pas rond 8.30 uur is Luca wakker geworden. Dat is luxe! Eens hij opgestaan was, kon het niet snel genoeg gaan. Verschillende keren hebben we de leeuwen al horen brullen. In het zonnetje is het zalig warm. Tegen 9.40 uur zijn we allemaal gepakt en gezakt om te vertrekken naar het safaripark. Het is een 15 tal minuutjes wandelen van de camping. Met onze camping pasjes kunnen we zo het park binnen. Vandaag gaan we de wandelsafari doen. Het is zalig te zien hoe de kinderen zich uitleven bij het zien van al die dieren. Maar ook de vele kleine speeltuintjes gaan aan hen niet voorbij. Aan het eind van het park is er een restaurant waar we gretig gebruik van maken voor een “heerlijk” (ze smaken niet echt) pakske frietjes (diegene die we gisteren niet hebben gehad). Dan is het weer tijd om verder te gaan. Ons dagje safari zit er al gauw op en het is tijd om aan de innerlijk mens te denken voor de avond. Op de camping blijven Eva en Wout bij de motorhomes. Wout is super moe en een klein schoonheidsslaapje zal hem (hen) deugd doen. Wij nemen met heel de bende een treintje naar de winkel in de andere camping. Daar kopen we het nodige voor een BBQ festijn. Terug op het treintje om weer te keren. Naar de oogjes van Eva te zien, heeft ze lekker geslapen. Groot gelijk heeft ze. De aperitief snackjes en drankjes worden boven gehaald. De kinderen lopen van de ene motorhome naar de andere of spelen op een uitgestalde deken met hun speelgoed en wij genieten, met een glaasje in onze handen van de mooie zonnestralen en een heel leuke babbel. Tijd om de, eenmalig te gebruiken, BBQ aan te steken. Veel uitleg van hoe en wat staat er niet op. Alleen dat je het niet binnen mag gebruiken en dat de kinderen er beter ver weg van blijven. Onder de grill ligt er een papier, dat we aansteken. Blijkt de goede zet te zijn. Als ik dan zie hoeveel houtskool in dat bakje zit, ben ik een beetje sceptisch. Achteraf blijkt het toch lang genoeg te branden. In de uitleg hebben we ook kunnen lezen dat je het een halfuur goed moet laten doorbranden voor je begint te bakken. Dat blijkt toch een beetje lang te zijn. Na een kwartiertje staat de houtskool al goed wit. De lekkere geuren van gebakken vlees verspreiden zich snel. En we kunnen snel aan tafel. Het tafelen is gewoon gezellig. Dat noem ik nog eens genieten. Een wijntje, fantastisch gezelschap, een goede babbel en het weer dat nog mee zit. Wat moet je nog meer? Misschien wat warmer. Als de kids in hun nestjes liggen blijven we nog gezellig buiten. Helaas, het is vooral de koude die ons te vroeg naar onze motorhomes jaagt. De verwarming van onze motorhome zetten we voor de veiligheid op waakvlam. Iets dat blijkbaar een slimme zet was. Tegen de ochtend was die lekker aan het doorjagen.

Zondag 16 september 07.

Weer een mooie nacht gehad. Het was lekker koud deze ochtend. Gelukkig was de verwarming deze ochtend aangeslagen. Luca heeft een beetje diarree en moest plots overgeven. Gelukkig herstelt hij zich vlug. Zeker als hij de rakkers aan de overkant door het raampje ziet wuiven. Vlug aankleden en hij wacht ze buiten op. Wout en Stijn zouden uit enthousiasme gewoon in hun pyjama buiten gaan lopen. Vandaag zijn we van plan niet veel te veel te gaan wandelen. De kinderen zijn blijkbaar nog moe van de vorige dag. We hadden hen beloofd dat we de bus en boot gingen nemen. Iets dat ze helemaal niet vergeten zijn. Het eerste wat Luca zei toen hij opstond, was dat we dit gingen doen. Als we in het park aankomen, zien we al een hele rij mensen die staan te wachten voor de bus. Gelukkig valt het wachten goed mee. Ze hebben een pak bussen na elkaar opgesteld. Half uurtje later zitten we al op de bus. Blijkbaar is onze chauffeuse gehaast. We krijgen wel wat uitleg maar veel blijft ze niet staan. Ze wil er blijkbaar zo vlug vanaf zijn dat ze 2 bussen voorbij steekt. Het is spijtig want ik had net tegen Eva en Koen gezegd dat de uitleg dat we kregen altijd vrij uitgebreid was. Einde rit wandelen we naar de boot. Daar moeten we een klein uurtje wachten. In die tijd spelen onze rakkers op de kleine speeltuin. Een ijsje brengt een aangename onderbreking. Op de boot merken we meer en meer dat de kinderen wat kriebelig beginnen te worden. Voor hen zijn het zware dagen. Veel nieuwe ontdekkingen, veel spelen, lekker gewandeld. We keren na de bootrit terug naar onze kampeerwagens en maken ons klaar om huiswaarts te keren. Eerst dachten we nog even om met onze motorhomes de autosafari te doen. Wij hebben daar vanaf gezien. We vonden dat Luca al te moe was en waarschijnlijk was hij toch in slaap gevallen. Nog even langs de lozingsplaats en dan het onvermijdelijke afscheid. De terugreis is rustig en verloopt in alle stilte. Luca is op de autostrade in slaap gevallen. Ik denk dat niet alleen Luca moe is. Na het uitladen ploffen we met z'n allen de zetel in. Luca is wat vroeger dan normaal zijn bedje in gegaan en we hebben hem niet lang meer gehoord. Dit is weer het einde van een super weekend. Zo mogen er van mijn part nog velen volgen. Dank u Eva, Koen en de kids.

alle foto's van ons fantastisch weekend vinden jullie hier